Bywają różne tajemnice. Czasami są fizycznymi konkretami, a innym razem są ulotne, lekkie jak mgła. Bywa też tak, że wszyscy mają do niej dostęp, ale nie potrafią jej dostrzec.

Kiedy podążamy w osobistym rozwoju zgodnie z mainstream’em, wyznaczanym przez kolorowe pisma, modne serwisy internetowe i influencer’ów wówczas bez przerwy walczymy.

Dziecko nie stosuje się do naszych, dorosłych pojęć i zasad; nie ocenia, nie szacuje, nie definiuje, nawet nie nazywa. Jest naturalne i radosne. Czuje się wolne. Kocha i jest kochane. Bawi się w sposób naturalny, ma poczucie zaufania do świata, jest naturalnie szczęśliwe. Instynktownie chce ten okres dzieciństwa zachować jak najdłużej.

Epidemia koronawirusa nie odpuszcza. Artyści nie mogą występować; sceny wszystkich teatrów są zamknięte. Jest jednak ciekawe miejsce, być może najmniejsza scena świata, za szkłem, gdzie każdy z nich może się pojawić. W oknach jednej z kawiarni warszawskich codziennie prezentują się artyści przed widownią uliczną: występował tam już aktor, tancerz, muzyk, baletnica, był nawet kucharz. Również w tych oknach znajdują się zapowiedzi koncertów, które będzie można wysłuchać przystając na chwilę, jak i zapowiedzi mini-teatru, który można zobaczyć już w domu, z pomocą Internetu. Ci artyści robią to z serca do sztuki, z chęci podzielenia się swoim talentem; takiej pasji nie kupisz, trzeba ją mieć w sobie.

Zamknięcie się fizyczne nie musi oznaczać zamknięcia się w sobie i życia w lęku. W obecnej sytuacji, w świecie fizycznym musimy się izolować i żyć jak roślina w słoju, ale nie oznacza to, że musimy nasze życie przesycać lękiem. Zauważ, że doświadczasz, ty jako ciało i myśl, wszystkiego, co dzieje się wokół ciebie. Ale jeśli się głęboko zrelaksujesz, odprężysz, uspokoisz, stworzysz psychiczną przestrzeń, to możesz zauważyć i doświadczać także swojego ciała i swojej myśli i swoich emocji. W tym tkwi klucz do odwiecznej tajemnicy życia. Zatem zrelaksujmy się…

Wszystko to już było…

Nie ma złych chwil. Te najgorsze, kiedy już nie wytrzymujmy tego, co się dzieje, a tak naprawdę nie wytrzymujemy z samym sobą, mogą okazać się najlepszymi. Tak się dzieje kiedy zdajemy sobie sprawę z koszmarnego konformizmu naszego życia, kiedy w pracy wali się nam na głowę wszystko co możliwe, kiedy partner/partnerka wkurwia nas na maksa.

Poznanie, a właściwie postrzeganie w klasycznym rozumieniu, oparte na analizie, porównaniach i wydawaniu osądów, nie sprawdza się jednak w wielu dziedzinach. Jeśli poznajemy człowieka, to w ciągu kilku sekund, a czasami w ułamku sekundy wiemy, czy będziemy mieli do niego zaufanie czy nie. Jeśli poznajemy dziewczynę/chłopaka, to natychmiast wiemy czy nam się podoba czy nie; czasami nawet zakochujemy się od „pierwszego wejrzenia”. Gdy patrzymy na obraz, fotografię czy rzeźbę to w sekundzie wiemy czy jest dla nas wyrazem piękna czy przejdziemy obok obojętnie. Takich sytuacji są tysiące i one przydarzają się nam każdego dnia.

Świadomość

Naturalną życiową funkcją człowieka jest DĄŻENIE, osiąganie celu. Dla jednych celem jest kasa, dla innych rodzina, dom, samochód, władza, pokazanie się, dla jeszcze innych rozwój osobisty; chcą poznać Prawdę, pojąć Świadomość, zrozumieć jak działa nasz świat.

Ciągła walka i obrona

Całe życie walczymy. Na początku o haust powietrza i dostęp do matczynej piersi, a potem staje się to dla nas nawykiem.