Boże Narodzenie to czas rodzinnych spotkań, radości i wzruszeń.

„Dla mnie to nic. Nowe milenium, nowy wiek czy nowy rok. Dla mnie to jeszcze kolejny dzień, kolejna noc.

Są podobno na świecie magiczne miejsca związane z wodą, takie jak rzeki, jeziora i wodospady. Tam, zanurzając głowę i ciało możemy, drogą subtelnych energii naszego organizmu, wypłukać z naszego umysłu to, co nam przeszkadza w życiu i zanurzając się w nich powtórnie, napełnić się tym, co chcielibyśmy mieć, w miejsce wypłukanego. To taki rodzaj przeprogramowania naszego umysłu.

Tylko podążanie ścieżkami obdarzonymi sercem może uczynić nasze życie spełnionym i szczęśliwym. Don Juan, czarownik z książki  Castanedy twierdzi, że podążanie nimi jest wyzwaniem. A ścieżek takich jest wiele; te prezentowane poniżej są szerokie, jasne i proste. Zapraszają.

Odwaga pozwala nam przezwyciężać strach i lęki. O odwadze można księgi pisać i my Polacy bardzo je lubimy. Jest to godna podziwu cecha każdego wojownika i również pożądany atrybut zwykłego życiowego wędrowca; kilka aspektów tej postawy jest niezwykle istotnych dla jakości naszego życia.

Na fali tegorocznych wyborów, tych obecnych, prezydenckich i wkrótce następnych, parlamentarnych, w mediach pojawiają się głosy polityków o mających nastąpić niemal „cudownych” zmianach, w które wielu z nas jest skłonnych uwierzyć. Szczególnie dotyczy to młodszej części społeczeństwa. Politycy wszystkich formacji zapewniają nas, że są przedstawicielami elit pragnących zmian na lepsze i te zmiany wkrótce nastąpią . Zastanówmy się jednak co tak naprawdę może się zmienić dla nas i w nas?

Celem życia każdego z nas jest podniesienie poziomu świadomości. Nie wszyscy jednak z tego „zadania” danego nam przez Boga czy Los wywiązujemy się poprawnie. W zależności od wyznawanych przez nas wartości i od posiadanego przez nas systemu przekonań podejmujemy życiowe decyzje, które wynoszą nas na coraz to wyższe poziomy świadomości bądź pogrążają nas w odmętach poziomów niskich.

Większość z nas każdego dnia albo sięga pamięcią do tego co było, albo  martwi się o swój i swoich najbliższych los, o to co będzie w przyszłości, co może nas spotkać. Codziennie jesteśmy pełni trosk i w naszych głowach wyświetlamy osobiste filmy pełne grozy: obawiamy się wojny, zamachów terrorystycznych, utraty pracy, scysji z rodziną, choroby, rozstania z partnerem, martwimy się o najbliższych czy o to jak dzieci ułożą sobie przyszłość. Przedstawiamy sobie ogromną ilość katastroficznych projekcji i czasami aż trudno nam od nich uciec.
Czy tak musi być? Czy jest coś, co da  nam spokój, poczucie zadowolenia, spełnienia, wyzwolenia, wolności, szczęścia?
Ano jest!

Ponad miesiąc temu opublikowałem sondę w serwisie internetowym. Sondę na temat, wydawałoby się, istotny dla każdego z nas bo dotyczący śmierci i eutanazji. Zapowiedziałem ją też na Facebook’u w sposób taki aby był przystępny i wydawało mi się nawet nieco dowcipny, po to aby rozluźnić nieco przyciężkawą atmosferę zasadniczego tematu.

Jeśli w najpopularniejszą wyszukiwarkę świata wpiszemy hasło „Depresja” otrzymamy 1 750 000 wyników w języku polskim i 64 500 000 w języku angielskim. Temat jest zatem powszechny.

Depresję leczą psychiatrzy za pomocą anty-depresantów, psychoterapeuci za pomocą psychoterapii, organizacje pomocowe za pomocą różnych, naukowych i mniej naukowych metod.

Jaki jest skutek nadmiernego angażowania się w życie wirtualne?

Kiedy w ubiegłym roku pisałem artykuł na temat znanych mi z autopsji trudności z jakimi  współcześni rodzice spotykają się w procesie wychowania dzieci, miałem na myśli codzienne ich rozterki: z jednej strony  ich pociechy powinny być na bieżąco z technicznymi osiągnięciami typu   iPad, iPhone, komputer i ze stosowanymi tam aplikacjami, a z drugiej powinny być przystosowane do życia w realnej rzeczywistości. Obecnie zastanówmy się nad fenomenem spędzania czasu przed ekranem przez dorosłych.