Czego można życzyć sobie i innym w kolejnym nowym roku? Na pewno osobistego rozwoju, dojrzewania, zwłaszcza, że czasy temu sprzyjają.

Rok się kończy, różne roczne projekty finiszują, nastaje czas obrachunków. Przed nami pusta scena nowego 2021 roku.

Janie Pawle, byłeś bohaterem mojego i młodszych pokoleń.

Ostatnimi czasy niebo nad Kościołem w Polsce nie jest jasne.

Idziemy przez życie z nadzieją znalezienia odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Czasami w tym celu wędrujemy po górskich szlakach, pokonujemy oceany, czy przedeptujemy ulice wielkich miast.

Dla wielu ludzi wejście na satysfakcjonujący ich poziom świadomości bywa trudne. Dotyczy to mieszkających w miastach, miasteczkach jak i na wsiach.

Kiedy się rodzisz, życie jest proste. Najważniejsze to pierś mamy na czas i sucho w pieluchach. Potem, gdy rodzice cię uczą żyć, życie nieco się komplikuje.

Bywają różne tajemnice. Czasami są fizycznymi konkretami, a innym razem są ulotne, lekkie jak mgła. Bywa też tak, że wszyscy mają do niej dostęp, ale nie potrafią jej dostrzec.

Kiedy podążamy w osobistym rozwoju zgodnie z mainstream’em, wyznaczanym przez kolorowe pisma, modne serwisy internetowe i influencer’ów wówczas bez przerwy walczymy.

Dziecko nie stosuje się do naszych, dorosłych pojęć i zasad; nie ocenia, nie szacuje, nie definiuje, nawet nie nazywa. Jest naturalne i radosne. Czuje się wolne. Kocha i jest kochane. Bawi się w sposób naturalny, ma poczucie zaufania do świata, jest naturalnie szczęśliwe. Instynktownie chce ten okres dzieciństwa zachować jak najdłużej.