Jak poznajemy świat zewnętrzny?

Wracając do tematu poprzedniego wpisu, chciałbym pokazać jeszcze jedną rolę naszej gorączkowo myślącej głowy.

Otóż jeśli  ktoś nas zapyta: jak to się dzieje, że jeśli lecące zgodnie stado setek ptaków zostanie nagle spłoszone, to wszystkie te ptaki w tym samym momencie dokonują identycznego zwrotu i lecą w jednym kierunku?

Prawidłowa odpowiedź: Jest to tzw. zachowanie emergentne, instynkt.

Aha, dziękuję.

Pytanie: jak to się dzieje, że wszystkie węgorze z całego świata płyną na  tarło do Morza Sargassowego?

Odpowiedź: to tzw. zachowanie emergentne, instynkt.

Aha, dziękuję.

O tym, czym przebaczenie jest oraz czym nie jest.

Jakie znaczenie ma poczucie winy, pisałem tutaj, dzisiaj kilka słów o tym, jak go się pozbyć, gdyż dla zdrowia psychicznego, jak już wiemy,  jest to konieczne.

Sprawa podstawowa to chcieć przebaczyć tym wszystkim, którzy nas skrzywdzili poprzez niesprawiedliwe osądzanie, odrzucenie, upokorzenie, zdradę, skrzywdzili nas psychicznie czy fizycznie. Jeśli już do takiej decyzji dojrzeliśmy to zastanówmy się nad samym procesem przebaczenia. Czym jest przebaczenie? Etymologia słowa przebaczyć wskazuje, że słowo to pochodzi od dwóch słów: przestać i baczyć. Zatem przebaczyć oznacza przestać zwracać uwagę na coś, przeoczyć, patrzeć obok.

Prawdziwe przebaczenie nie zawiera żadnego pierwiastka osądu, odniesienia do błędu, do tego co było wcześniej. Stwierdzenie, które może być wzorem, to słowa które znamy z Biblii: „Ojcze , przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” . Zwróćmy uwagę, że słowa te, nie zawierają oceny tego co oni czynią. Zatem rzeczywiste przebaczenie polega na spoglądaniu od samego początku poza czyn, który przebaczamy,  bez jego oceny, wnikania,  rozdrapywania, zbędnego przyglądania mu się. Staje się on dla nas niejako nierzeczywisty, bez emocji przeoczamy go, nie zwracamy już na niego uwagi.

O naukach zawsze aktualnych bez zbędnego zadęcia.

Codziennie media atakują nas złymi informacjami: zabójstwo dzieci, zemsta na kochanku, zamach terrorystyczny, głupota urzędników, kradzieże na ulicach, podpalenia… można mnożyć bez liku takich przykładów. Komentarz do tego typu zdarzeń jest często taki, że wymusza on na odbiorcy  zajęcie nie tylko zdystansowanego stanowiska w tej sprawie , ale wręcz potępienie sprawcy.  Wszak ego uwielbia obwiniać, mieć rację, potępiać, być ważnym itp. i dziennikarze doskonale o tym wiedzą.

I tutaj mam prośbę i propozycję: NIE POTĘPIAJMY! Przyjmijmy do wiadomości.

Potępianie nic nie zmieni poza tym, że wprowadzimy wzburzenie do własnego organizmu. Jeżeli potępiamy to krzywdzimy tak naprawdę samych siebie. Dajemy  wówczas przyzwolenie na krzywdzenie nas, bo przecież my już skrzywdziliśmy kogoś innego,  potępiając go.  Poza tym pojawia się w nas  wina, która bierze się z oceniania, negatywnych opinii, potępiania. A nieuświadomione poczucie winy, to już cały zespół określonych, nie fajnych zachowań, a nadto silna  podatność na choroby.

Filozofia życia i biznesu. Czy te dyscypliny można ująć w ścisłe ramy?

Filozofia biznesu. Każdy przedsiębiorca ma swoją filozofię prowadzenia biznesu i chociaż wszystkie te filozofie są zgodne z podstawowymi prawami ekonomii, to jednak w dziedzinie zarządzania, innowacyjności, polityki kadrowej, polityki jakości, obsługi klienta, komunikacji biznesowej, marketingu itp. można prowadzić własną politykę. Podczas swojego zawodowego życia miałem okazję wielokrotnie słuchać wykładów, czy uczestniczyć w warsztatach wybitnych autorytetów biznesu.