Potrzeba bezpieczeństwa, poziom przetrwania

Wracając do tematu poziomów świadomości, proponuję trzy klasyfikacje, które można uznać za praktyczne, zrozumiałe i użyteczne w stosunku do siebie i innych.

Pierwsza z nich  opiera się na  naukach buddyjskich i hinduistycznych, bazujących na systemie czakr znanych z jogi. Jest to klasyfikacja siedmiostopniowa opisana w wielu pracach poświęconych opisowi czakr (m.in. na portalu www.yogin.pl) , a  w sposób precyzyjny przekazana np. w książce „7 poziomów świadomości” Mariusza Włóczysiaka.

Druga klasyfikacja opracowana została przez Davida Hawkinsa, amerykańskiego lekarza psychiatrę. Na podstawie ponad dwudziestu lat pracy, bazując na teście mięśniowym (tzw.  odruchu kinezjologicznym) i swoim ogromnym klinicznym doświadczeniu, przedstawił on klasyfikację szesnastu  poziomów świadomości w pracy „Siła czy moc”.

Czyli kiedy jesteśmy szczęśliwi?

Podobno w pogoni za szczęściem, czyli za tym co nas w życiu napędza, podejmujemy ogromną ilość decyzji.  Często są to decyzje do końca nieuświadomione, przypadkowe i w rezultacie  nie zawsze są dla nas i dla naszych najbliższych najlepsze. Zapewne odrobina wiedzy na temat szczęścia pozwoli na podejmowanie ich bardziej racjonalnie.

Cóż to jest to  szczęście?

Czy Twój umysł ogranicza Cię, czy pozwala Ci być sobą?

Można mieć dwa podejścia do wolności.

Pierwsze podejście zakłada, że nigdy tak do końca wolnymi nie jesteśmy. Mamy bowiem szereg ograniczeń, z którymi spotykamy się codziennie. Nie mamy przecież absolutnej wolności w tym co robimy, gdyż system społeczny pilnuje abyśmy robili to zgodnie prawem oraz z przyjętymi normami społecznymi. Ponadto jesteśmy mocno ograniczeni czasem i z każdym dniem tego czasu, który nam pozostał  mamy coraz mniej. Jesteśmy też ograniczeni przestrzenią, którą możemy objąć  i w której możemy działać. Potrafimy  się stosunkowo szybko przemieszczać z miejsca na miejsce, ale jednocześnie możemy być tylko w jednym miejscu… Ech, szczegółowych ograniczeń można by wymieniać  setki, a może tysiące…

Czyli co nam do szczęścia jest potrzebne?

Nie można tematu szczęścia  rozpatrywać w oderwaniu od poziomu świadomości danej osoby. Poziom świadomości natomiast, mimo, że jest intuicyjnie pojmowany niemal przez każdego człowieka, nie jest jednoznacznie zdefiniowany i zbadany naukowo. Nie ma naukowych prac, które jednoznacznie określiłyby poziom świadomości (podały definicję poziomu) i zaproponowały niepodważalną, powszechnie akceptowalną jego klasyfikację. Stąd nie bez przyczyny świadomością zajmują się różne nauki: filozofia, psychologia, nauki medyczne i ostatnio kognitywistyka (dziedzina nauki zajmująca się obserwacją i analizą działania zmysłów, mózgu i umysłu, a w szczególności ich modelowaniem).

Jakie są zatem najbardziej popularne klasyfikacje poziomów świadomości?

Czy to możliwe, aby  jakość naszego życia zależała od prostych wyborów?

Przyglądając się starszym ludziom, dostrzegam fakt, że Ci z nich, którzy są generalnie z życia zadowoleni, którzy są kreatywni, a zwłaszcza Ci najbardziej twórczy, dożywają często sędziwego wieku. Z osób znanych to np. matka Teresa z Kalkuty, tancerz i aktor Fred Astair, aktor George Burns, wybitni politycy angielscy Winston Churchill, Margaret Thatcher czy Polacy, jak Danuta Szaflarska, Jan Paweł II, prof. Władysław Bartoszewski to ludzie, którzy przekroczyli osiemdziesiątkę i byli lub są jeszcze ludźmi pracowitymi, często czynnymi  zawodowo lub aktywnymi w życiu publicznym.

Wydaje się, że starzenie, na które praktycznie jesteśmy zdani od urodzenia, to z jednej strony aspekt fizjologiczny, a z drugiej to seria pewnych wzorców zachowań, stereotypów i programów, którymi przesiąkamy podczas naszego życia. W pierwszej połowie życia nie zastanawiamy się nad tym, gdyż fizjologia jest dla nas łaskawa, wygląd mamy atrakcyjny, a niedomagania nikłe- jest to związane z naszą biologiczną misją życiową czyli podtrzymaniem gatunku. Natomiast później dają o sobie znać    różne mity np. o wieku średnim, typu słabsza niż poprzednio wydolność fizyczna,  mniejsza sprawność umysłowa, problemy z wagą, zmiana  zachowań seksualnych itp.

Filozofia życia i biznesu. Czy te dyscypliny można ująć w ścisłe ramy?

Filozofia biznesu. Każdy przedsiębiorca ma swoją filozofię prowadzenia biznesu i chociaż wszystkie te filozofie są zgodne z podstawowymi prawami ekonomii, to jednak w dziedzinie zarządzania, innowacyjności, polityki kadrowej, polityki jakości, obsługi klienta, komunikacji biznesowej, marketingu itp. można prowadzić własną politykę. Podczas swojego zawodowego życia miałem okazję wielokrotnie słuchać wykładów, czy uczestniczyć w warsztatach wybitnych autorytetów biznesu.

Czy potrafimy pisać oferty?

Podczas swego życia piszemy wiele ofert. Począwszy od naszego CV, które jest przecież ofertą nienazwaną, poprzez różne podania i prośby, aż po  oferty nazwane: sprzedaży/kupna przedmiotów, samochodu, nieruchomości, wykonania  usług czy sprzedaży produktów.  Piszemy sami, albo czasami oceniamy jak zrobili to nasi pracownicy i akceptujemy je lub nie. Warto, aby były one czytelne i skuteczne, aby ich czytelnik nie zastanawiał się „o co w tej ofercie chodzi?”

Napisanie dobrej oferty  jest pewnego rodzaju sztuką. Obecnie do tworzenia oferty, reklamy czy ulotki używa się metod neuromarketingu (o czym wspominałem już i będę jeszcze o tym pisał), jednak jak to w życiu bywa, „nic nie zastąpi solidnego, podstawowego wykształcenia”. Podane poniżej zasady odnoszą się do podstaw tworzenia ofert i warto w każdym przypadku wziąć je pod uwagę (oczywiście dla absolwentów kierunku „Marketing” mogą być one oczywiste).

Czy założenie, że sukces daje szczęście jest prawdziwe?

Całe życie jesteśmy programowani. Wpierw przez rodziców, później przez szkołę, Kościół, znajomych, telewizję, Internet itp. Systemów wierzeń, które nosimy w sobie jest bez liku.  Jednym z najczęstszych programów jest ten, że sukces przyniesie nam szczęście. Zwłaszcza sukces materialny.

Program ten ma silne oddziaływanie zwłaszcza u młodych ludzi dla których materialny sukces, sukces w biznesie to synonim szczęścia. Jednak wielu przedsiębiorców, którzy mniejszy lub większy sukces odnieśli wie , że  nie są to pojęcia tożsame.

Sukces jest stosunkowo łatwo odnieść; podkreślam tu słowo stosunkowo, gdyż  mnie on zwykle zbyt łatwo nie  przychodzi . Jednak jeśli już  go odnieśliśmy, to trzeba niezwykle trzeźwego, przewidującego i roztropnego  umysłu, aby go utrzymać. I cóż  z tego sukcesu zwykle mamy? Na pewno spory stres na co dzień, zazdrość przyjaciół, zawiść kolegów, czasami nerwicę.

Pozwólmy by życie nas bawiło…

Z innowacyjnością jest trochę jak z naszym … życiem,  które w sporym stopniu (ok. 50%) warunkowane naszym genotypem, jednak w trakcie jego trwania sami je modyfikujemy i zmieniamy i w zależności od tego w  jaki sposób  to uczynimy , życie może być lekkie lub ciężkie, może być nudne lub interesujące, może być rutyną lub ciągłym  odkrywaniem. Sami je „wymyślamy”, tworzymy jego sens; po to mamy wolną wolę.

Kilka refleksji w przeddzień  Wielkiego Piątku

Kościół Katolicki jako instytucja jest silny jak jeszcze nigdy w historii. Posiada obecnie ponad 1,2 mld wiernych, podczas gdy  na początku XX wieku było ich tylko 266 mln. Jednak ten ogromny wzrost dokonał się w Azji, Ameryce Południowej i przede wszystkim w Afryce (skok z 1.9 mln do 177 mln). Europa jako kontynent „dojrzalszy” pod  względem wiary chrześcijańskiej niż te powyższe, w ostatnich stu latach zdobyte przez Kościół rubieże, zanotowuje drastyczny spadek wiernych.

Jest to spowodowane wieloma czynnikami, faktem, ze Europa jest najlepszym miejscem do zamieszkania na Ziemi pod względem bezpieczeństwa i zamożności, a nauki Kościoła lepiej trafiają do  regionów uboższych i nie tak stabilnych. Spowodowane jest również „odbrązowieniem” osób duchownych, licznymi aferami obyczajowymi, w których księża uczestniczą, także formą nauczania nieprzystającą  do dzisiejszych czasów, interpretacją nauk Jezusa niezrozumiałą dla młodych ludzi, a jeśli już z trudem przyswojoną, to traktowaną jako wiedza teoretyczna, nie mająca praktycznego dla nich znaczenia.