Potrzeba bezpieczeństwa, poziom przetrwania
Wracając do tematu poziomów świadomości, proponuję trzy klasyfikacje, które można uznać za praktyczne, zrozumiałe i użyteczne w stosunku do siebie i innych.
Pierwsza z nich opiera się na naukach buddyjskich i hinduistycznych, bazujących na systemie czakr znanych z jogi. Jest to klasyfikacja siedmiostopniowa opisana w wielu pracach poświęconych opisowi czakr (m.in. na portalu www.yogin.pl) , a w sposób precyzyjny przekazana np. w książce „7 poziomów świadomości” Mariusza Włóczysiaka.
Druga klasyfikacja opracowana została przez Davida Hawkinsa, amerykańskiego lekarza psychiatrę. Na podstawie ponad dwudziestu lat pracy, bazując na teście mięśniowym (tzw. odruchu kinezjologicznym) i swoim ogromnym klinicznym doświadczeniu, przedstawił on klasyfikację szesnastu poziomów świadomości w pracy „Siła czy moc”.
Trzecią klasyfikację przedstawia Ken Wilber, amerykański filozof, socjolog, psycholog, teoretyk systemów i pisarz, twórca integralnej teorii świadomości oraz psychologii transpersonalnej. W swojej książce „Psychologia integralna” przedstawia on Wielki Gniazdowy Układ Istnienia, gdzie definiuje różne poziomy egzystencji czyli poziomy istnienia i poznania oraz wyjaśnia zależności między nimi.
Pamiętajmy proszę, że wiedza dotycząca hierarchii poziomów świadomości powinna przyczynić się do okazywania większej tolerancji, akceptacji i miłości wobec ludzi, a nie do dzielenia ich na dobrych i złych, mądrych i głupich, wartościowych i nie wartościowych. Poniżej przedstawię pierwszy (najniższy) poziom świadomości wg klasyfikacji opierającej się na systemie czakr.
PIERWSZY POZIOM ŚWIADOMOŚCI (Potrzeba bezpieczeństwa, poziom przetrwania)
Człowiek żyje praktycznie nieświadomie – jest podatny na zrządzenia losu, kompulsywnie dąży do zabezpieczenia poczucia bezpieczeństwa.
Wszystkie bodźce do życia wywodzą się z potrzeb ego lub zwierzęcej motywacji, uwarunkowanej popędem. Człowiek troszczy się wyłącznie o sferę materialnej egzystencji: schronienie, pokarm, pieniądze, seks. Brak jest dalekosiężnych działań i głębszych motywacji.
Postawa: prymitywna, hedonistyczna, wszelkie zmiany są ogromnym zagrożeniem.
Cecha dominująca: bieżące zaspokajanie potrzeb, umysł skierowany na przyszłość.
Typowe sformułowania: „nie ma czasu na przyjemności, trzeba pracować”, „życie jest ciężkie i nie da go się zmienić”, „trzeba zabezpieczyć się na starość”, „on jest z nami albo przeciwko nam”, „wolność nie istnieje”, „ jak dorośniesz, to zrozumiesz”, „jesteś za młody, żeby ze mną dyskutować”. Słowo-klucz: „muszę”.
Uczucie dominujące: osamotnienie, lęk, niemożliwość zbliżenia emocjonalnego do innych ludzi, zmęczenie fizyczne mimo wypoczynku, pojęcie szczęścia praktycznie nie istnieje.
Kontakt z dziećmi: wychowanie nakazowe, dzieci utrzymywane w poczuciu niskiej własnej wartości.
W partnerstwie: świadomość na tym poziomie nie widzi innego człowieka, dominuje instrumentalne traktowanie partnera: mój partner powinien zaspokajać moje zachcianki i potrzeby!
Darek, MocSwiadomosci.pl
Fot. w nagłówku: grafika Salvadora Dali